ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ಗವಿ ಗಂಗಾಧರೇಶ್ವರನ ದೇಗುಲಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ತುಡಿತವಿತ್ತು. ೨೭ ರ ಭಾನುವಾರ ಕಾಲ ಕೂಡಿಬಂತು. ಚುಮು ಚುಮು ಎಂದು ಕೊರೆಯುವ ಛಳಿಯಲ್ಲಿಸಂಜೆ ೭ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಹೊರಟೆವು. ಉತ್ತರಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ಗವಿಪುರಂ ಕಡೆಗೆ. ಬಸವನಗುಡಿಯ ಒಂದು ಭಾಗ ಗವಿಪುರಂ ಬಡಾವಣೆ. ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬಹಳ ಪ್ರಾಚೀನವಾದ ಸುಮಾರು ೯ನೇ ಶತಮಾನಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದು ಎನ್ನಲಾದ ಗವಿ ಗಂಗಾಧರೇಶ್ವರ ದೇವಾಲಯವಿದೆ. ಕೆ.ಆರ್ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ೪-೫ ಕಿ.ಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿದೆ. ಒಂದು ಪ್ರತೀತಿಯೆಂದರೆ ಗೌತಮ ಮಹರ್ಷಿಗಳು ಇಲ್ಲಿರುವ ಗಂಗಾಧರೇಶ್ವರ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಮೂರು ಭಾರಿ ಅರ್ಘ್ಯ ಕೊಟ್ಟು ಪ್ರಾರ್ತಿಸಿದರು ಎಂದು. ಸಣ್ಣ ಬೆಟ್ಟದಗುಹೆ ಒಳಗೆ ಈಶ್ವರನ ಲಿಂಗವಿರುವುದರಿಂದ ಗವಿ ಗಂಗಧಾರೇಶ್ವರ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಬಂದಿದೆ. ಸಮಮಟ್ಟವಾದ ದಿಬ್ಬ ಸ್ಥಳದಿಂದ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಇಳಿದರೆ ನೇರ ಗುಹೆಯ ಒಳಗೆ ಇರುತ್ತೇವೆ. ದೇಗುಲದ ಮುಂದೆ ಎತ್ತರವಾದ ಕಲ್ಗಂಬ ಹಾಗೂ ಕಂಚಿನ ನಂದೀಕಂಬವಿದೆ. ದೇಗುಲದ ಮುಂದಿನ ಮಂಟಪದ ಕಂಬಗಳು ವಿಜಯನಗರದ ಅರಸರ ಶೈಲಿಯದಾಗಿದೆ. ಮತ್ತೊಂದು ಸಂಶೋಧನೆಯ ಅನ್ವಯ - ಮಂಟಪವನ್ನು ಸೂರ್ಯಪನ ಮತ್ತಿ ಚಂದ್ರಪನ ಎಂಬ ಎರಡು ಅಧಾರ ಸ್ಥಂಬಗಳಿಂದ ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಇರುವ ಅಧಾರ ಸ್ಥಂಬಗಳನ್ನು ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಿದ ರೀತಿಯು ಎರಡು ಬಸವಗಳು ಕುಳಿತಿರುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಇದನ್ನು ಬಹಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಬೇಕು.
ಈ ದೇಗುಲದ ವಿಶೇಷವೇನೆಂದರೆ ಜನವರಿ ೧೪ ರಂದು ಬರುವ ಮಕರಸಂಕ್ರಾಂತಿಯಂದು ಸೂರ್ಯನ ಪ್ರಥಮ ಕಿರಣಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಪಶ್ಚಿಮದ ಕಿಟಕಿಗಳಿಂದ ತೂರಿಕೊಂಡು ನಂದಿಯ ಎರಡು ಕೊಂಬುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಹಾಯ್ದು ಲಿಂಗದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ. (ಸುಮಾರು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ) ಆ ದೃಶ್ಯ ನೋಡಲು ಅಭೂತಪೂರ್ವವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನೂರಾರು ಜನ ಅಂದು ದೇಗುಲದಲ್ಲಿ ನೆರೆದು ಆ ಮನೋಹರ ದೃಶ್ಯವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವನ್ನು ಕಣ್ಮನದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಬಯಸುತ್ತಾರೆ.
ಇತ್ತೀಚಿನ ಸಂಶೋಧನೆಯೆಂದರೆ ನವಂಬರ್ ೩೦ ಹಾಗೂ ಡಿಸಂಬರ್ ೧ ನೇ ದಿನಾಂಕದಂದೂ ಸಹ ಈ ದೃಶ್ಯ ನಮಗೆ ನೋಡಲು ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು. ಗಂಗಾಧರೇಶ್ವರನ ಮುಂದಿನ ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕಗಳ ಕಂಬಗಳ ಎಡಬಲಗಳಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪು ಸಾಲಿಗ್ರಾಮ ಶಿಲೆಯಲ್ಲಿ ಗಣೇಶ ಮತ್ತು ಬಾಲ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯನ ಸುಂದರ ಶಿಲ್ಪಗಳು ಅರಳಿನಿಂತು ಭಕ್ತರ ಕಣ್ ಸೆಳೆಯುತ್ತವೆ.
ಇನ್ನು ಈಶ್ವರನ ಬಲ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಗುಹೆಯ ಒಳಗೆ ಪೂರ್ಣ ಮೈಯನ್ನು ಬಗ್ಗಿಸಿ ನಡೆದರೆ ಮನಸೂರೆಗೊಳ್ಳುವ ಮೋಹಕ ನಗೆಯಿಂದ ಕೂಡಿ ಬೆಳಗುತ್ತಿರುವ ಆಳೆತ್ತರದ ಪಾರ್ವತಿ ಅಮ್ಮನ ಶಿಲಾಮೂರ್ತಿ ಇರುವುದು. ತಾಯಿ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಸನ್ನವದನಳಾಗಿದ್ದಳೆಂದರೆ ದೇಗುಲಕ್ಕೆ ಗಂಗಾಧರೇಶ್ವರದೇಗುಲ ಎಂಬ ಹೆಸರಲ್ಲದೆ ಪ್ರಸನ್ನ ಪಾರ್ವತೀ ಪರಮೇಶ್ವ ದೇಗುಲ ಎಂಬ ಹೆಸರೂ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ನಗುತ್ತಿರುವ ಪಾರ್ವತೀ ಅಮ್ಮನನ್ನು ಮನತುಂಬಿಕೊಂಡು ಬಗ್ಗಿ ತಗ್ಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಗೌತಮ ಹಾಗೂ ಭರದ್ವಾಜ ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಮೂರ್ತಿಗಳು ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಇನ್ನೂ ಒಳಗೆ ಹೋದರೆ ಸೌಮ್ಯದುರ್ಗಿಯು ಕಾಣಸಿಗುತ್ತಾಳೆ. ಅಲ್ಲದೆ ವಲ್ಲಭೆಯೊಡನೆ ಕುಳಿತಿರುವ ರುದ್ರದೇವ, ಶಕ್ತಿಗಣಪ ಮುಂತಾದ ಮೂರ್ತಿಗಳಿವೆ. ದೇಗುಲದ ಪ್ರಾರಂಭದ ಮಂಟಪದ ಬಲಭಾಗದಲ್ಲಿ ಆಚಿಜನೇಯ, ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ, ಷಣ್ಮುಕ ಮುಂತಾದ ಬಹು ಸುಂದರವಾದ ಮೂರ್ತಿಗಳನ್ನು ಕೆತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಹೀಗೆ ಈ ದೇಗುಲದ ದರ್ಶನ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ನಮ್ಮ ಮನವು ಭಕ್ತಿಪರವಶತೆಯಿಂದ ತುಂಬಿ ನಾವು ಪ್ರಸನ್ನವದನರಾಗಿ ಹೊರಬರುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದಂತೂ ನಿಜ.
“Did you see that?” Vasistha asked, pointing out of the window of the TT. Wondering what he saw, I poked my head out, only to see a woman standing placidly in knee deep water on the threshold of her home. Not just her house, the entire street was flooded from the overflowing canal beside the road.
Flooded road at Kumarakom
Meanwhile our driver Sajan was maneuvering the tricky road (invisible under all that brown water) with great finesse and he mumbled out the excuse “It’s the rainy season sir!” With that said, he started driving through a veritable maze of narrow pathways, each one muddier than the next. They all ran parallel to narrow canals filled with the same murky water. Huts and small houses lined one side of the canals. We could see all the daily chores, from washing to bathing being done using the same water. Shuddering at the thought, I mumbled to Vashu “I hope at least the food here is good, if not the water!” This was Kumarakom in Kerala, which is well known for its backwaters.
View from our room at the Homestay
In the snake Boat
We finally stopped in front of a small two room cottage which was, not surprisingly, beside a tiny canal of its own. It was the home-stay our travel agent had booked for us. Despite my fears, the place was extremely clean and well-maintained, the food fabulous and views gorgeous. There were two cottages in all; one on either side of the canal. We also had an enchanting view of the Vembanad Lake which is one of the longest lakes in Kerala.
We all trooped into the home-stay for freshening up while Vasistha schemed and plotted (wink, wink!) with Sajan. Wondering what he was up to, I snuck back out and eavesdropped on their plans. They were planning an unscheduled ride on a snake boat, the famed racing boats of Kerala. So, off we went, walking gingerly on the slushy path beside the canals till we came upon a relatively small boat. We clambered onto the boat and our boatman rowed us towards a low footbridge across a wider canal.
Ducking under the bridge
Ducking under the bridge, we heard a low rumble, like a peal of thunder in the distance. Curious, we all turned to stare towards the noise. It slowly morphed into robust singing by many voices interspersed with rhythmic booms. “This just gets curiouser and curiouser,” I muttered. The sound slowly grew in volume, until we could make out a long boat in the distance. It was jam packed with two rows of rowers, rowing furiously to the beat of the victory song, as though their lives depended on it.
The racing boat and it's dramatic occupants
There were more than a hundred people on the boat- the actual rowers making up about 90 of them. The rest of their entourage was made up of the orchestrating conductor at the middle, 2 other people who rhythmically thumped large wooden beams into the boat and 4 other men cheering the champions on. Their vibrant, infectious energy saturated the air around us, until all we could feel was the furious beat of the conductor calling out “Victory! Victory!” in his booming voice. Their long paddles were slicing through the water, moving in perfect synchronization reminiscent of marching infantrymen when in one split second they all changed their rowing arms- from right to left and vice versa.
Pathway at Kumarakom Bird Sanctuary
The next morning, Vashu, Sindhu and I were up at dawn to visit the Kumarakom Bird Sanctuary. It lies adjacent to the Vembanad Lake and did not quite meet our expectations. There were hardly any birds to be seen. To be fair, we were warned beforehand by our agent that it was the off-season, it being August and all. The pathway through the sanctuary was enchanting, though. It made up, at least in part, for the missing birds.
Our trip across Kerala had seen us enjoying two boat rides till then. Thus, the next morning I was not much excited by the itinerary which earmarked a ride on a houseboat at 10 am. Our Kettuvallam, as the houseboat is known in Kerala, was surprisingly spacious, luxurious and well staffed. Our family had a living cum dining area with a huge LCD TV and DVD player in the bow and a kitchen in the stern, with two rooms (bathrooms attached) in between.
One of the bedrooms
We cruised along the vast lake each person lost in their own thoughts. I discovered that a boat ride can do that to you. I mused and scribbled in my notebook: “How do you describe the mystery and romance of a boat ride? The feeling that you are all alone in the world in the middle of nowhere? Being afloat for months, how did those travelers of eons past, spend their long hours with only the bobbing waves and unchanging scenery for company? The sight of land so far away that it is almost blur, gives isolation an all new meaning.”
Our boat
Ignoring my internal rant, my companions proceeded to disembark. We had docked at Pathiramanal Island-a unique Island which has a rich biodiversity. Mangroves, migratory birds and nurseries of fishes, clams and prawns are found on the island. So are some really enchanting dragonflies and butterflies. We had fun watching the antics of these insects.
Boarding the boat after the little trip to the island, we found a feast laid out for us by the crew. Good food, prepared using sunflower oil instead of coconut turned out to be a pleasant surprise.
We whiled away the rest of the trip watching Kamal Hassan’s “Apoorva Ragangal” on the entertainment system and in snapping dramatic photos of the lake and other houseboats.
Thus, with it's myriad experiences, Kumarakom turned out to be the highlight of our Kerala trip.
ಅಕ್ಟೋಬರ್ ಮಾಸದ ಕಡೆಯವಾರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಶನಿವಾರ ನಮ್ಮ ಕುಟುಂಬ ಕೋಲಾರದಲ್ಲಿರುವ ಅನೇಕ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಆನಂದಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳೆಸಿದೆವು. ಮುಂಜಾನೆ ೫ಗಂಟೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ನಾವು ಅನೇಕ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ವಿಶೇಷಗಳನ್ನು ದರ್ಶಿಸಿ ಆನಂದಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದಾಗ ರಾತ್ರಿ ೧೦ಗಂಟೆ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ಕೆಲವು ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಆಗಲೆ ಇಲ್ಲ. ಆ ದಿನ ನೋಡಿದ ಸ್ಥಳಗಳು, ದೇಗುಲಗಳು ಬಹಳ ಸುಂದರವೂ ಮನಮೋಹಕವೂ ಆಗಿದ್ದವು. ಅಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ಒಂದು ಸ್ಥಳ ಬಹಳವೇ ಆಕರ್ಷಿಸಿತು. ಅದೇ ಬೇತಮಂಗಲ ಎಂಬ ಊರಿನ ವಿಜಯೇಂದ್ರ ದೇವಸ್ಥಾನ.
ಈಗಿನ ಬೇತಮಂಗಲ ಕೋಲಾರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಬಂಗಾರಪೇಟೆ ತಾಲೊಕ್ಕಿಗೆ ಸೇರಿದ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಊರು. ಕೋಲಾರದಿಂದ ೩೦ಕಿ.ಮಿ. ದೂರದಲ್ಲಿದೆ. ಮೊದಲಿಗೆ ಈ ಊರಿನ ಹೆಸರು ವಿಜಯಾದಿತ್ಯ ಮಂಗಲಎಂದಿತ್ತಂತೆ. ಆದರೆ ಕಾಲದ ಪರಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಈಗ ಬೇತಮಂಗಲವೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಿದೆ. ಪಾಲಾರ್ ನದಿಯ ಮೂಲಸ್ಥಳ (ಉಗಮ ಸ್ಥಳ) ಇಲ್ಲಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹಿಂದೆ ನದಿ ಅಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿರುವ ಸೇತುವೆಯನ್ನು ನೀವು ನೋಡಬಹುದು.
ದೇವಸ್ಥಾನವು ಹೊರಗೆ ಕಾಣಲು ಸರಳ ಸುಂದರ, ಒಳಗೆ ಭವ್ಯಭಂದುರ.
ಈ ದೇವಳವನ್ನು ಗಂಗರಸರಕಾಲದಲ್ಲಿನ ಅರಸರು ಕಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಮುಂದೆ ವಿಜಯರಸರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಊರ್ಜಿತಗೊಂಡಿದೆ. ಇಂದಿಗೂ ಶ್ರೀವೈಷ್ಣವ ಪದ್ದತಿಯಲ್ಲಿ ಪೂಜಕೈಂಕರ್ಯಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ.
ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ಗರುಡಗಂಬವಿದೆ ಹಾಗು ಪುಟ್ಟ ಗುಡಿಯಿದೆ. ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಅಂಗಳಗಳಿವೆ. ಒಳಗೆ ತಿರುಗಿದ ಕೂಡಲೆ ಸುಂದರ ವಿಷ್ಣುಮೂರ್ತಿಯು ಎಲ್ಲರ ಗಮನವನ್ನು ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಸೊಗಸಾದ ಪುಷ್ಪಾಲಂಕಾರ ಮಾಡಿ ಅರ್ಚಕರು ಪಾಂಗಿತವಾಗಿ ಪೂಜೆಮಾಡುವಾಗ ಎಲ್ಲರ ಮನದಲ್ಲೂ ಭಕ್ತಿಭಾವದ ಅಲೆಗಳು ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಇಲ್ಲಿನ ವಿಶೇಷತೆಯೆಂದರೆ ವಿಷ್ಣುವಿನ ಭವ್ಯ ಶ್ರೀಮೂರ್ತಿಯು ಕುಳಿತಿರುವ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಸ್ವಾಮಿ ಸಾಲಿಗ್ರಾಮದ ಶಿಲೆಯಿಂದ ಕೂಡಿ ತೇಜೋಮಯವಾಗಿದ್ದಾನೆ.ವರದಹಸ್ತನಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಬಲಗಾಲನ್ನು ಮಡಚಿಕೊಂಡು ಎಡಗಾಲನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಭೂ ದೇವಿಯರು ನಿಂತಿರುತ್ತಾರೆ ಹಾಗು ಸ್ವಾಮಿಯು ಶಂಖ ಚಕ್ರಧಾರಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಎಷ್ಟು ನೋಡಿದರೂ ಮತ್ತಷ್ಟು ನೋಡಬೇಕೆನಿಸುವ ಆಕರ್ಷಣೆಯಿಂದ ಕೂಡಿರುವ ಸ್ವಾಮಿಯ ವಿಗ್ರಹಗಳು ಚಿತ್ತಾಪಹಾರಿಯಾಗಿರುವುದು ನಿಜ.
ಬಲಪಾರ್ಶ್ವದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೋಂದು ಸ್ವಾಮಿಯ ವಿಗ್ರಹವು ಸುಂದರವಾಗಿದೆ. ಐದು ಹೆಡೆಯ ಶೇಷಾಸನ ರೂಢನಾಗಿರುವ ಸಾಲಿಗ್ರಾಮ ಶಿಲೆಯ ಶ್ರೀರಂಗನಾಥನ ಭವ್ಯ ಮೂರ್ತಿಯಿದೆ. ಪಾದತಳದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಭೂ ದೇವಿಯರ ಸುಂದರ ಮೂರ್ತಿಗಳಿವೆ. ಸುಂದರವಾಗಿ ಅಲಂಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಮೂರ್ತಿಗಳಿಗೆ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ಪಾಂಗಿತವಾಗಿ ಪೂಜೆ ನಡೆಯುವುದನ್ನು ನೋಡುವುದೇ ಒಂದು ಆನಂದ. ಶಾಂತ ಪ್ರಶಾಂತ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಭಗವಂತನ ಸಾನಿಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಆ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮನವು ಭಕ್ತಿಯ ಅನುಭೂತಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಹೋಗಿದ್ದಂತು ಸತ್ಯ !!
ಸೆಪ್ಟಂಬರ್ ನಾಲ್ಕನೇ ಭಾನುವಾರದಂದು ನಾನು, ನಮ್ಮೆಜಮಾನರು, ನನ್ನ ಮಗ, ಸೊಸೆ ಎಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಆಂದ್ರ
ಕರ್ನಾಟಕದ ಸೀಮಾ ರೇಖೆಯಲ್ಲಿರುವ ಲೇಪಾಕ್ಷಿ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ನೋಡಲು ಹೊರಟೆವು.
ಚಿಕ್ಕಬಳ್ಳಾಪುರ
ರಸ್ತೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಇದ್ದಕಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಮಗ ಚಿಕ್ಕಬಳ್ಳಾಪುರದಿಂದ ಗೌರಿಬಿದನೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ಕಾರನ್ನು
ತಿರುಗಿಸಿದ.ನಮ್ಮವರು ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ಕೂಗಿದರು, ಇದೇನೋ ಈ ಕಡೆಗೆ ಕಾರನ್ನು
ತಿರುಗಿಸಿದೆ !! ಎಂದು.
ನಿಮಗೊಂದು ಅಚ್ಚರಿ ಕಾದಿದೆ ಎಂದವನೆ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲೆ ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ
ಪ್ರಾಚೀನವಾದ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಈ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಅವನು ನೆಟ್ ನ ಸಹಾಯದಿಂದ
ಮಾಹಿತಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದ್ದ. ನಮಗೆ ಯಾವುದೆ ಸುಳುಹು ಕೊಡದೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಕರೆತಂದಿದ್ದ.
ಚಿಕ್ಕಬಳ್ಳಾಪುರದಿಂದ ಗೌರಿಬಿದನೂರಿನ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ೩ಕಿ.ಮಿ. ದೂರದಲ್ಲೆ ರಂಗಸ್ಥಳ
ಸಿಗುತ್ತದೆ.
ಪೌರಾಣಿಕ ಹಿನ್ನಲೆಯಾಗಿ ಒಂದು
ಕಥೆಯಿದೆ. ಶ್ರೀರಾಮನ ಪಟ್ಟಾಭಿಷೇಕದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಶ್ರೀರಾಮನು
ವಿಭೀಷಣನಿಗೆ ಬೆತ್ತದ ಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀರಂಗನ ಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಟ್ಟು, ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಶ್ರಿರಂಗಂನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಟಾಪಿಸಲು ತಿಳಿಸಿದ. ವಿಭೀಷಣನು ಅಂತೆಯೆ ಅದನ್ನು
ಕೊಂಡೊಯ್ಯುತಿದ್ದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸಪ್ತಋಷಿಗಳು ಅವನನ್ನು ತಡೆದು ಈಗಿರುವ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ
(ರಂಗಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ) ಭೂದೇವಿ ಹಾಗು ನೀಳಾದೇವಿ ಸಮೇತ ಸ್ವಾಮಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಟಾಪಿಸಲು ಹೇಳಿದರು.
ಈಗಲು ನಾವು ಗರ್ಭಗುಡಿಯನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಬೆತ್ತದ
ಬುಟ್ಟಿಯ ಆಕಾರದಲ್ಲಿರುವುದು ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.
Bamboo Basket Base
Ranga of Saligramashile
ದೇವಸ್ಥಾನದ ವಿಶೆಷತೆಯೆಂದರೆ, ಶ್ರೀರಂಗಂನ ಈಗಿನ ಮೂರ್ತಿಯು, ಶ್ರೀರಂಗಪಟ್ಟನದಲ್ಲಿರುವ
ಮೂರ್ತಿಯು ಹಾಗು ಇಲ್ಲಿರುವ ಶ್ರೀರಂಗ ಮೂರ್ತಿಯು ಒಂದೇ ದಿನ, ಒಂದೇ ಮುಹೂರ್ತದಲ್ಲಿ
ಪ್ರತಿಷ್ಟಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.
ಶ್ರೀರಂಗಮೂರ್ತಿಯು ಸಾಲಿಗ್ರಾಮ
ಶಿಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆತ್ತಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಪಂಚಹೆಡೆಯ ಆದಿಶೇಶನ ಮೇಲೆ ಯೋಗನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುವ ಸ್ವಾಮಿಯು
ಭೂ , ನೀಳಾ ಸಮೇತನಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಕೆಳಗಡೆ ವೈನತೇಯನ ಮೂರ್ತಿಯು ಇದೆ. ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಎರಡೂ
ಪಾರ್ಶ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಆಳ್ವಾರ್ಗಳ ಸುಂದರ ಮೂರ್ತಿಗಳು ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿದೆ.
ಕಮನೀಯವಾದ ಆಕಾರದಲ್ಲಿರುವ ಶ್ರೀರಂಗನಾಥನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮನದ ಕಂಗಳಿಗೆ
ಹಬ್ಬದ ಔತಣವೇ ಸರಿ !
ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಹೊರಗೆಯಿರುವ ದೇವಸ್ಥಾನದ
ಪ್ರಾಕಾರವು ಮನಮೋಹಕವಾದ ಶಿಲ್ಪ ಕೆತ್ತನೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಚಚ್ಚೌಕಾರದ ಕಂಬಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ
ಕಟ್ಟಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಈ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪವು ವಿಜಯನಗರದ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿದೆ.
Entrance
Pillared Hall
Homes of the Archakars
Gopuram
Kalyani
ಪ್ರಾಕಾರದ ಒಳಗೆ ಸುತ್ತಲು ಅರ್ಚಕರ ಮನೆಗಳಿವೆ. ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹೊರಗಿರುವ ಹಳೆಯ ಗೋಪುರದ ಮೇಲೆ ಹೊಸ ಗೋಪುರವನ್ನು
ಇತ್ತೀಚೆಗಷ್ಟೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ. ದೇವಸ್ಥಾನದ ಈಶಾನ್ಯ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಪುಶ್ಕರಣಿಯಿದೆ.
The author with daughter-in-law
ಪ್ರಶಾಂತವಾದ
ವಾತಾವರಣವಿರುವ ಇಂತಹ ಸುಂದರ ಸ್ಥಳವನ್ನು ದರ್ಶಿಸಿದ ನಾವೇ ಧನ್ಯರು ಎಂದುಕೊಂಡೆವು. ದರ್ಶನದ ಸಮಯ: ಬೆಳಗ್ಗೆ - ೮:೦೦ - ೧೧:೦೦ ಹಾಗು ಸಂಜೆ: ೫:೩೦ - ೮:೩೦
The day I realized why Kerala was called “God’s Own Country”, I was travelling from Munnar to Thekaddy amidst gorgeous valleys.
I craned my neck up, up and up out of the Tempo’s window till my poor neck cramped on me. Centuries old trees with girths bigger than anything I’d seen before were interspersed with lush carpets of emerald green which form the heart of this tea growing area. We encountered countless waterfalls big and small, flashy and subdued around every corner.
A lazy river meandering beside the road was a scene right out of a Hallmark card.
Bright oranges grew bountifully on the slender trees scattered in between the seemingly trimmed tea bushes.
Flaky clouds and smoky mists curled around the hilltops giving tantalizing peeks of the green valley below.
Passing through cardamom valley filled with cardamom plants and pepper creepers we reached the beautiful jungle lodge of KTDC, Periyar House. It’s a charming stone building shaped like an ‘I’ with the dining and recreational rooms at the back. It sits inside the Periyar Tiger Reserve and is close enough to the actual forest to be considered as a wildlife thrill.
We checked-in to our room and Vashu closed the door. He started chuckling and pointed out the sign on the door’s back. It read: “Caution! Monkey’s crossing!” Apparently, the jungle’s monkeys were quite a menace. They climbed-in through the doors and windows if you were foolish enough to leave the unbarred ones open and cause havoc in the rooms.
After freshening up and making sure the windows were all securely latched, we all decided to go on a small stroll around the lodge. As we stepped out, the guard called out a warning:” Not too far sir! It’s almost dark and it’s not safe out there. What with the elephants wandering around and all! Just keep to the road and don’t wander-off!” Heeding his words, we kept our walk short and hurried back inside to avoid the giant mosquitoes hell bent on sucking us dry.
Having some time on hand and not interested in being cooped up in front of the TV, we decided to check out the recreation room. Much to my disgust I discovered how poor a carom player I was. All in my family were pros, compared to me. My husband won a rousting game of chess against my dad mainly because; everyone (including my five year old niece) was helping my dad.
A restful night later we were up and about early, on our way to the boat ride on Periyar lake right in the middle of the Periyar reserve’s thick forest. We walked to the water’s edge and climbed up to the upper deck and settled into our seats with the bulky life jackets tightly secured.
We began the ride over the calm lake, our eerily silent boat causing barely any ripple on its mirror like surface. The fresh and nippy air blended with my sense of immense peace and awe about the untouched forest around me.
We saw a variety of wild birds sunning themselves; perched precariously at the very tips of the skeletal remains of old trees rising like specters from the black water. The guides kept pointing out various animals like otters, tortoises and wild bisons. A few were quite far off and it was hard to spot them. A herd of Sambar deer were grazing on a small island, a floppy eared elephant was lumbering up the tall, grassy slope of a hill and wild boars were chasing after each other on the bank of the lake. It was kerala at its wildest and it was enchanting.
Supremely satisfied with the experience I decided it was well worth the R.110/- per head cost. All in all, a must do for all nature lovers.
1. Puliogare Paste* 2tsp
2. Groundnuts 2tsp
3. Curry Leaves few
4. Dry red chillies 4 or 5
5. White Yellu 1 tsp
6. Grated Copra ½ to 1 cup
7. Rasam Powder* 3 tsp
8. Sesame Seeds pinch
9. Turmeric pinch
10.Salt to taste
11.Well cooked rice 1 ½ cup
12.Cooking oil to taste
Procedure:
Heat sufficient oil in a pan. Sputter some mustard seeds, add turmeric, groundnuts. Fry a little, then add chillies, puliogare paste, sesame seeds, grated copra, and rasam powder. In that order; one after the other.
Mix this with cooked rice and salt.
Serves 4.* Use Iyengar puliogare paste and rasam powder for best results.
The shrill shriek of a night bird jolted me awake from a restless snooze. Disoriented, I blearily forced my peepers open only to see nothing but darkness. Unable to decide whether my eyes were open or still closed, I fumbled for my cell phone and squinted at the time. It was 4.30 am and the bloody bus I was aboard was standing still. Annoyed, I poked my dad in the neighboring lumpy torture contraption mistakenly called a seat and asked him what was up. He replied: “It’s night time for the critters, dear. We aren’t allowed to enter the forest from 2.30 to 6 am. We’ll be stuck here at Gundlupet, the edge of Muthanga Wildlife Sanctuary till then.”
Disgruntled, I drifted back asleep and woke up some time later to the bumpy ride of the bus and the sight of my husband Vasistha fumbling with the dials and knobs of his favorite toy- his Nikon P500 camera. Disappointingly, he couldn’t sight any wild animal in the jungle beside our road. No wonder the awful racket all the traffic on this road were scaring them all off. Not a very auspicious beginning to the trip our family was embarking on for the next 11 days. My husband, in-laws, parents, sister-in-law, her family and I were on a road trip, crisscrossing across 8 districts of Kerala and Rameswaram, Kanyakumari and Madurai in TN.
This trip was planned by Vasistha’s acquaintance Mr. Anil Raj of Cochin. Minutely extremely well planned & covering plenty of places he had allocated us a very good Tempo Traveller & an equally good driver, Sajan.
After a quick bath and coffee at Sulthan Bathery we entered the Muthanga Wildlife Sanctuary for our one hour wild safari. Our tribal guide Suresh dressed in a camouflage green Pro-Wilderness uniform met us at the jeep and off we went merrily into the woods that were as Wordsworth said “lovely, dark and deep”.
Herds of spotted deer in frequent intervals peppered sightings of Sambar deer, wild boars, Gaurs (Indian Bison), and a variety of birds.
Spotting a group of peahens we all started exclaiming loudly. Shushing us, Suresh explained that two of these birds were in fact male. Our misunderstanding about their sex was, due to the fact that these guys had shed their tail feathers for the rainy season and thus, were indistinguishable from their female counterparts.
Bemoaning the fact that we hadn’t spotted any tigers or such rare animals we had just about given up hope when Vashu called out: “STOP!”
We screeched to a halt on the muddy road and backed up the jeep. A lone elephant was munching leaves. Overcome with excitement, Vashu reached for the door handle, only to be chastised by Suresh: “It’s a trouble maker Sir! He’ll chase us if you get down. His minimum running speed is 40 kmph; so don’t take any chances.”
We had to be satisfied with a distant look at the majestic animal. This was truly an enriching experience……
ಅಂದು ಒಂದ್ಸಂಜೆ ನನ್ನ ಮಗ ಆಫೀಸ್ನಿಂದ ಬಂದಾಗ ಬಹಳ ಉತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ ಕಂಡ. ಏನೋ! ಈವತ್ತು ಇಷ್ಟೊಂದು ಖುಷಿ ಕಾಣಿಸ್ತಿದೆ, ನಿನ್ನ ಮುಖದಲ್ಲೀಂದೆ. ಅವನ ಮುಖ ಮತ್ತಷ್ಟು ಬೆಳಗ್ತು.
ಅಮ್ಮಾ, ನಾಳೆಯಿಂದ ನಾಲ್ಕು ದಿನ ರಜಾ ಮಜಾಂದ. ಓಹೋ! ಇದಾ ನಿನ್ನ ಉತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ಕಾರ್ಣ ಎಂದೆ. ಅದಕ್ಕವನು ನಿನಗೆ ಅಲ್ ದಿ ಬೆಸ್ಟ್ ಅಂದಾಗ ನನಗೆ ಅಚ್ಚರಿ - ನಾನೇನು ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೀನಾ ಎಂದೆ ಅರ್ಥವಾಗದೆ.
ಅಯ್ಯೋ ಅಮ್ಮಾ ಆಲ್ ದಿ ಬೆಸ್ಟ್ ನಾಟಕದ ಪ್ರದರ್ಶನ ನಡೀತಾ ಇದೆ ರವೀಂದ್ರ ಕಲಾಕ್ಷೆತ್ರದಲ್ಲಿ, ಅದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನನ್ನ ಕರ್ಕಂಡುಹೋಗ್ತೀನಿ ಅಂದಾಗ ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ಸಂತೋಷ ಆಯ್ತು. ನಾಟ್ಕ ನೋಡಿ ಬಹಳ ದಿವ್ಸ ಆಗಿದೆ, ನಡೀ ಈವತ್ತೇ ಸಂಜೆ ಹೋಗೋಣಾಂದೆ. ನನಗೆ ರವೀಂದ್ರ ಕಲಾಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನೂ ನೋಡೋ ಹಂಬ್ಲನೂ ಇತ್ತಲ್ವೆ?
ನಾನು, ಮಗ, ಮಗಳು, ಮೊಮ್ಮಗಳು ಎಲ್ಲರೂ ಸಂಜೆ ರ. ಕಲಾಮಂದ್ರಕ್ಕೆ ಸಂಜೆ ೬=೦೦ ಘಂಟೆ ಷೋಗೆ ಹೋದ್ವು.ಉಚಿತ ಪ್ರವೇಶ ಅಲ್ವೆ. ನಮ್ಮ ಮನೇಯಿಂದ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರೋಕೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತ್ರ ಖರ್ಚು ಅಲ್ವೇ.
ಕೇಂದ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡಮಿ ಸಂಸ್ಥೆಯವರು ಉಚಿತ ನಾಟಕ ಪ್ರದರ್ಶನ ಆಯೋಜಿಸಿದ್ರು. ಸಿನಿಮಾ ಧಾರವಾಹಿಗಳಲ್ಲಿ ನಟಿಸುವ ಬಿ.ವಿ.ರಾಜಾರಾಂ ನಾಟಕದ ರೂವಾರಿಯಾಗಿದ್ದು ಎಲ್ವೂ ಅಚ್ಕಟ್ಟಾಗಿತ್ತು. ಮೂಲ ಮರಾಠೀ ನಾಟಕಾನ ಕನ್ನಡಿಕರಿಸಿ ನಿರ್ದೇಶನ ಮಾಡ್ದ್ದವ್ರು ಯಶವಂತ ದೇಶಪಾಂಡೆ. ಅವರ ನಿರ್ದೇಶನದಲ್ಲಿ ನಾಟ್ಕ ೬೦೦ ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರದರ್ಶನ ಕಂಡಿದೆ ಅಂದ್ರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಹೆಮ್ಮೆ ವಿಚಾರ ಅಲ್ವೆ.
ಒಬ್ಬ ಕಿವ್ಡ, ಒಬ್ಬ ಮೂಗ, ಒಬ್ಬ ಕುರ್ಡ ಒಂದೇ ಸೂರಿನಡೀಲಿ ವಾಸಿಸ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ. ಮೂರೂ ಜನ ಬಹಳ ಬುದ್ಧಿವಂತ್ರು, ಪ್ರತಿಭಾವಂತ್ರು. ಆದರೆ ಅವ್ರೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅಂಗವಿಕಲತೆಯನ್ನೇ ನೆನೀತಾ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ದುರ್ಬಲರಾಗ್ತಾರೆ. ಅಕಸ್ಮಾತ್ತಾಗಿ ಕುರುಡನಿಗೆ ಒಬ್ಳು ಆದರ್ಶ ಹುಡ್ಗಿಯ ಭೇಟಿ ಆಗ್ತದೆ. ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಮೂವರನ್ನೂ ಭೇಟಿ ಆಗ್ತಾಳೆ. ಅವರ ಪ್ರತಿಭೆ ಗುರ್ತ್ಸಿ ಅವರ ಕೀಳರಿಮೆ ತೆಗೆದು ಜೀವನ್ದಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಬರ್ಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸ್ತಾಳೆ. ಅವರೋ ತಮ್ತಮ್ಮ ಮನಸ್ನಲ್ಲಿ ಅವ್ಳು ತನ್ನನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಅಂಥ ಭಾವಿಸ್ತಾ ಅವಳು ಬಂದಾಗ್ಲೆಲ್ಲಾ ವಿಪರೀತ ಸಂಭ್ರಮ ತೋರಿಸ್ತಾ ತಮ್ಮ ಅಂಗದೋಷ ಮರಿಸ್ತಾ ಅವಳ ಒಲುವನ್ನ ಗಳಿಸೋ ತರಾತುರೀಲಿ ಅವರು ಮಾಡೋ ಅಂಗಚೇಷ್ಟೆ, ನಡೆ, ನುಡಿಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಹಾಸ್ಯಮಯವಾಗಿತ್ತೂಂದ್ರೆ ನಮಗೆ ನಕ್ಕೂ ನಕ್ಕೂ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಿಡ್ಕೋಂಡ್ಬಿಡ್ತು. ಇಡೀ ರಂಗಮಂದ್ರ ನಗೆಗಡ್ಲಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿತ್ತು. ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ವೈಖರಿಯೇ ಆ ನಾಟ್ಕದ ಜೀವಾಳ. ಅವರಾಡೋ ಭಾಷೆ ಸೊಗಡು ಅವರು ಮಾಡ್ತಿದ್ದ ಅಂಗಚೇಷ್ಟೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೊಂದುತ್ತಿತ್ತಾದ್ರಿಂದ ನಾಟ್ಕ ವಿಜೃಂಭಿಸಲು ಸಹಾಯಕವಾಗ್ತಿದೆ ಅನ್ನಿಸ್ತು.
ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಆ ಮೂವರೂ ನಾಯ್ಕಿಯ ಬಳೀಲಿ ತಮ್ಮ ಒಲುವನ್ನ ಹೇಳ್ಕೊಲ್ತಾರೆ. ಆಗ ಆ ನಾಯ್ಕಿ ಅವರ್ನ ನಿರಾಶೆಗೊಳಿಸೋದಕ್ಕೆ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳ್ತಾ ತಾನು ಎರಡೂ ಕಾಲ್ಗಳಿಲ್ಲದ ಒಬ್ಬನನ್ನ ಮದುವೆ ಆಗ್ತಿರೋದಾಗಿ ತಿಳಿಸ್ತಾಳೆ. ಅವರನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿ ಭಾವಿಸಿ ಅವರ ಪ್ರತಿಭೆ ಗುರ್ತ್ಸಿ ಸಮಾಜ್ದಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಬರೋಕೆ ಪ್ರೋತ್ಸ್ಶಿಸೋದೇ ತನ್ನ ಉದ್ದೇಶ ಆಗಿತ್ತು ಅಂಥ ತಿಳಿಸ್ತಾಳೆ. ಅಂಗ ದೋಷ ಏನೇ ಇದ್ರೂ ಅದನ್ನೇ ದೊಡ್ದು ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಕೀಳರಿಮೆಯಿಂದ ಬಳಲೋದು ಬಿಟ್ಟು ಇರೋ ಪ್ರತಿಭೆ ಗುರಿತಿಸ್ಕೊಂಡು ಸಾಧನೆ ಹಾದೀಲಿ ಸಾಗಬೇಕು ಅನ್ನೋದನ್ನ ನಮ್ಗೂ (ಸಮಾಜಕ್ಕೂ) ಸಾರ್ತಾಳೆ. ಒಂದು ಸುಂದರ ಸಂದೇಶನ ಹಾಸ್ಯದ ಔತಣದಲ್ಲೇ ಉಣಬಡಿಸಿದೋರು ಯಶವಂತ ದೇಶಪಾಂಡೆ. ಕುರುಡನ ಪಾತ್ರಧಾರಿ, ಕಿವುಡನ ಪಾತ್ರಧಾರಿ (ಸ್ವತಃ ಯಶವಂತ ದೇಶಪಾಂಡೆ) ಹಾಗೂ ಮೂಕನ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳು ನಾಟ್ಕಕ್ಕೆ ಜೀವ ತುಂಬಿದ್ರು.
ನಾಯಕಿಯ ಪಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಿನಿಮಾಗಳಲ್ಲಿ ನಟಿಸೋ ಕಲಾವಿದೆ ಮಾಲತಿ ದೇಶಪಾಂಡೆ ಸೊಗಸಾಗಿ ನಿರಾಯಾಸವಾಗಿ ನಟಿಸಿದ್ರು. ನಾಟ್ಕ ನೋಡಿ ನಿಜ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಆನಂದಿಸಿ ಮನೆ ಕಡೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕ್ದಾಗ ಮನಸ್ಸು ಹೂನಂತೆ ಅರಳಿತ್ತು.
I was surprised to find Sindhu, my sister-in-law, her husband Srikanth and my 5 year old niece, Sameeksha at the doorstep. I smelt a rat as it was 9.30pm and we weren’t expecting anybody at this late hour.
My mother-in-law and we all were just sitting down for a cup of coffee when there was another knock at the door. I walked to it with a goofy expression expecting Vashu to be on the other side. It was my birthday and I was glad he’d been able to get home at least now instead of the 10.30 I was expecting.
On opening the door my excitement dimmed a little seeing him standing there with the lines of tiredness clear on his face. “Could you get me a glass of water?” he asked.
I hurried into the kitchen and turned around to find him sporting an ear-to-ear grin and holding a large cake in his hands!
Samee was running circles around everybody singing the Happy Birthday song. Gloriously surprised and pleased he’d spared time and effort to get the cake; I mirrored his expression as I fetched the knife. No sooner did Samee see the knife, she grabbed it from my hands and sprang forward all a flutter to cut the cake herself.
Noticing there weren’t any candles on the cake; Samee exclaimed “How old are you Mami? 4 or 5?”
All us adults stared at each other’s faces and burst out laughing. Amidst the peals of laughter I replied “No dear! I ‘m not 4, I’m 24.”
“Two-four twenty four?” she asked.
On receiving a positive reply from me she started clapping and counting- one, two, three…. And so on till twenty four.
Enjoying Samee’s antics and the delicious cake the time passed quickly and soon it was time for her to leave.
Putting on her shoes she hit me with her best punch line to-date “Where’s my gift Mami?”
I stared at her flabbergasted, unsure what she meant by that. It took us all a minute to realize that she meant the return gifts she’d come to expect at the birthday parties she’d previously attended!
All in all, this made up wonderful memories for a rainy day.
